Het verhaal van Andy

Mijn naam is Andy, ik ben 47 jaar en ik heb er al een heel traject opzitten. Al sinds mijn jeugd moet ik van de ene voorziening naar de andere. Me ergens thuis voelen, aarden en banden opbouwen heb ik als kind nooit kunnen doen. Na veel omzwervingen ben ik in 2001 in Ons Tehuis in Sint-Jozef komen wonen. Ik had er mijn eigen kamer, maar leven in groep is voor mij niet makkelijk, omdat ik het moeilijk heb met te veel prikkels.

Met de steun van de begeleiders van Ons Tehuis vond ik er gaandeweg mijn plaats. Zeker toen ik na verbouwingen mijn eigen studio had. Toch bleef de droom om zelfstandiger te leven met ondersteuning op afstand. Daarom ben ik in 2021 verhuisd naar in mijn eigen appartement in Hoeve de Laere, vlak bij Ons Tehuis. Zo kunnen de begeleiders me blijven ondersteunen.

Ze helpen me duidelijkheid brengen in mijn leven, leren me hoe ik praktische huishoudelijke taken kan uitvoeren, ondersteunen bij mijn administratie en zijn er voor me in emotionele en stressvolle situaties. Ik heb bijvoorbeeld geleerd om niet bij de pakken te blijven zitten als het moeilijker gaat, maar om mezelf weer op te peppen en verder te gaan.

Ik ben zo blij dat ik nu zelfstandig woon én dat ik op begeleiding kan rekenen waar ik dat nodig vind. Elke ochtend bellen de begeleiders van Ons Tehuis me op om te horen of ik goed opgestaan ben. Daarna ga ik naar Schrijfbaar. Daar maken we cadeaus op maat, zoals kaartjes, kaarsen en sieraden. In de namiddag ben ik thuis. Ik spring eens binnen in Ons Tehuis, of ga naar de bib. Ik lees namelijk graag alles over koningshuizen, van kastelen en paleizen tot koninklijke militaire uniformen. Ook geschiedenis vind ik heel interessant. ’s Avonds ga ik af en toe op bezoek bij mijn pa, of kijk ik thuis naar een film. Als het in het weekend mooi weer is, ga ik graag naar zee om er een terrasje te doen. Zalig!

Dit verhaal is opgetekend voor de Dag van de Zorg in 2024.