Gegoochel en geplaag in het Ado-huis
- Verhaal

Wie graag wil weten hoe een doordeweekse avond in het Ado-huis eruitziet, doet het best even de ogen dicht. Beeld je een gewoon huis in, met een ruime keuken en gezellige woonkamer. Plaats daar in – willekeurig verspreid – negen jongeren. Dat laatste kan misschien moeilijk zijn om je voor te stellen. Het gemiddelde gezin heeft immers maar twee tieners in huis. Dat betekent – afhankelijk van de jongere – twee identiteitscrisissen, twee ontluikende liefdeslevens en twee onzekere toekomsten. Verviervoudig al die bedrijvigheid, en je weet hoe het er in het Ado-huis aan toegaat.

Begeleidster van dit heerlijk bonte gezelschap is deze avond Sofie, Fie voor de jongeren. Terwijl ze het logboek aanvult, wacht ze samen met Benjamin tot de anderen thuiskomen. Benjamin is vandaag thuis gebleven, maar alle anderen zijn naar school, Brake-Out of dagbesteding. Brake-Out is een project van Konekt vzw dat samen met jongeren bouwt aan hun toekomstplan. Om zijn plannen onder woorden te brengen, kijkt Benjamin zoekend naar Fie. Zij helpt hem zijn antwoorden formuleren, terwijl hij druk eet van zijn snoepketting. Benjamins interesses liggen bij schrijnwerkerij en tuinbouw. Bij de dagondersteuning van GOJO helpt hij in het groenatelier, en dat ligt hem wel.
Als er een groep meisjes thuiskomt, slaan ze eerst en vooral een babbeltje met Fie. Vandaag is een moeilijke avond, want deze middag is een van de jongeren naar het ziekenhuis gebracht. Het is gelukkig niets ernstigs, maar het is duidelijk dat ze allemaal nog moeten bekomen. De ziekenwagen heeft een diepe indruk nagelaten. In de loop van de avond komen ze meermaals op het voorval terug, en telkens is er ruimte voor hun verdriet en verhaal. Andere jongeren en opvoedfiguren kunnen nog veel leren van de openheid waarmee ze hier communiceren.
Nadat ze hun verhaal gedaan hebben, gaan de meisjes hun eigen weg. Ellen gaat even naar haar kamer, Kiana haalt haar was uit de droogkast en Paige komt er even bijzitten in de woonkamer. Ze vertelt opgetogen over het pyjamafeestje dat ze dit weekend organiseert voor haar vriendinnen. Er staat spaghetti op het menu, en het avondprogramma bestaat uit karaoke en een kerstfilm. In totaal zullen er acht meisjes zijn. Als antwoord op de vraag of haar mama dat ziet zitten, lacht Paige en zegt ze “Ja, mama gaat oordopjes nodig hebben”. Vanaf dat moment is Paige niet meer te stoppen. Ze bloeit open van een bedeesd vogeltje tot een babbelkous. Ze leert ons alles over haar rol als Roetpiet, haar rendierpantoffels, haar middelbareschoolvriendinnen en haar juffen van vroeger.
Een andere straffe madam in huis is Flore, een uiterst attente, vrolijke jongedame die na school eerst even de rust van haar kamer opzoekt voor ze haar schooldag uit de doeken komt doen. Het valt ook op hoe ook de rest van de adolescenten geïnteresseerd naar haar dag luistert. Later die avond wil Flore graag naar Den Artisjoc gaan, het jeugdhuis in Oostkamp. Omdat er geen extra begeleiding gevonden is, lukt dat vandaag helaas niet. Flore maakt er geen probleem van.
Als Fie terugkomt met het eten vanuit het aanpalende Ons Tehuis-gebouw, heeft ze een tweede zonnetje in huis meegebracht: Linsey. Deze spraakwaterval springt hier graag binnen. Ze vertelt dat ze die ochtend samen met enkele andere cliënten naar de markt is geweest en dat ze bloemkoolsoep heeft gemaakt. De jongeren zijn duidelijk blij om haar te zien. Niet veel later komt ook Chelsey thuis, die onmiddellijk weer op de fiets springt voor een afspraak.
Als het tijd is om te eten, vraagt Fie aan Benjamin om de tafel te dekken. Zoals het een echte jongere betaamt, is er weinig enthousiasme. Gaan we even later aan tafel, dan blijken er alleen borden te staan, geen glazen of bestek. De rest vindt dat hilarisch, Fie iets minder. Het proesten gaat verder wanneer Benjamin tijdens het avondeten zo’n honderd keer zijn lepel wegtovert, om die daarna weer tevoorschijn te halen uit zijn mouw. Fie heeft het na tien keer wel gezien, maar de andere tafelgenoten raken het spelletje niet beu. Gelukkig heeft Fie genoeg ervaring om te weten hoe ze dit moet oplossen, en vraagt ze aan de grootste lachebek wat haar plannen zijn voor de rest van de week. De aandacht is weg van de wannabe-goochelaar en plots ligt ieders focus op de weekplanning.
Een ander bewijs dat deze groep goed aan elkaar hangt, is het feit dat ze elkaars planning kennen. Valéry herinnert Ellen eraan dat ze deze week gaat zwemmen, en Chelsey weet wie in de grote vakantie op kamp gaat. Het avondeten is een gezellig gebeuren en de jongeren blijven nog lang zitten nadat hun boterhammen op zijn. Ze praten over sport, hun voorbije weekend, de Warmste Week en hun lievelingsmuziek. Tussendoor plaagt Valéry Fie door te vragen of het pijn doet als ze nadenkt. Het plezier schittert in Valéry’s ogen. Na het eten leggen de meisjes extra luid Hé, word eens wakker van Samson en Gert op, omdat ze weten dat Fie de kriebels krijgt van dat liedje. Op elk moment blijft haar genegenheid voelbaar. Je merkt het als ze Chelsey herinnert aan haar fluojasje op de fiets, als ze aan Ellen vraagt of ze wel genoeg geslapen heeft, of als ze even bij Valéry gaat polsen waarom hij zo stil is.
Ook na het eten wordt Fies onmisbare rol nogmaals duidelijk. Een van de meisjes voelt zich niet zo goed in haar relatie. Het is niet de eerste keer dat Fie dit opvangt. In het gesprek heeft ze het over je grenzen aangeven, en definiëren wat liefde precies betekent voor het meisje. Het blijkt niet te zijn wat ze momenteel ervaart. Wanneer er tranen komen, slaan twee andere meisjes hun arm troostend rond haar. Fie benadrukt voortdurend het belang van praten, zowel met haar als met de begeleiders in dagbesteding en in Brake-Out. Fies aanpak is verrassend efficiënt: ze is kordaat, maar liefdevol. Ze maakt duidelijk dat het meisje voor zichzelf moet opkomen en haar eigen wensen en behoeftes moet uitspreken. In een adem horen alle andere adolescenten in de ruimte hetzelfde waardevolle advies.
Het is niet gemakkelijk om in een groep met negen adolescenten de rust te bewaren, maar het groeipotentieel van deze jongeren is enorm. Als begeleider kan je erg veel betekenen in hun huidige en toekomstige leven. De groep staat aan het begin van hun volwassen leven. Ze hebben nog zo veel dromen die ze kunnen waarmaken, en er zijn nog zoveel valkuilen om voor op te passen. Maar de basis die ze hier leggen is stevig. Ze komen op voor elkaar, leren al doende wat ze belangrijk vinden en blijven voortdurend in de wereld staan. Dit Ado-huis leert hen dat met de juiste begeleiding en een beetje humor elke moeilijkheid een kans is om te groeien.
Eind 2024 bracht schrijfster Ann-Lien Lievens een bezoek aan onze werkingen. Via haar sprekende verhalen maak je kennis met de mensen in en rondom Viro.